Jean Pierre Rawie (1951) is Nederlands dichter en vertaler. Hij studeerde Slavische en Romaanse filologie. In 1976 debuteerde hij en heeft sedertdien een tiental zeer goed verkopende dichtbundels uitgebracht. In de jaren zeventig publiceerde hij onder het pseudoniem Albert Zondervan samen met Driek van Wissen verzen in het satirische Groninger studentenblad De Nieuwe Klerke, waarvan ze beiden de drijvende krachten waren. Uit het Russisch vertaalde hij ondermeer verzen van Aleksander Blok en Fjodor Tjoettsjev. In 1989 ontving hij voor zijn oeuvre de Wessel Gansfortprijs van de Provincie Groningen. Hij publiceerde De match Luteijn-Donner: een schaakcursus in twee maal twaalf sonnetten (samen met Driek van Wissen), Holmsterland, 1976 (1979), Het meisje en de dood (1979) Intensive care (1982), Dartele dactylus; ollekebollekes nieuwste verzameling metrisch plezier (samen met Drs. P, Driek van Wissen en Ivo de Wijs, 1984), Kwade trouw (1986), Oude gedichten (1987), Woelig stof (1989) Onmogelijk geluk (1992), Gene zijde, Exponent, Bedum (1997) Geleende tijd (1999), We hebben alles nog te goed - de mooiste liefdesgedichten (2001) en Verzamelde verzen (2004).